سلام دوستان

  اینجانب در نظر دارم با همکاری اهالی محترم روستای شلی نسبت به تاسیس انجمن دانشجویان و فارغ التحصیلان دانشگاه اقدام نمایم لذا کلیه عزیزان هم روستایی که تمایل دارند در این اقدام که با هدف انجام کارهای فرهنگی .اجتماعی. سیاسی .اقتصادی سهیم باشدند از طریق ایمیل زیر بنده را مطلع فرماییند.

 لازم به یار آوری است که شرط اصلی عضویت 1-دانشجو یا فارغ التحصیل مراکز دانشگاهی(اعم از آزاد.دولتی نضامی و...) باشند

                                                         2-خود یا یکی از والدین متولد روستای شلی باشد.

                                                       3_ انگیزه کافی جهت انجام کارهای جمعی را داشته باشند

ایمیل: 

n.entez400@gmail.com

باتشکر

                                                      تفکر

 مراحل اخلاق در قرآن، جوادی آملی

نویسنده: آیت الله

چون اخلاق سیری باطنی است و باطن با ادراک و عمل درونی حرکت می‏کند، از اولین قدمهایی که سائران و سالکان کوی حق بر می‏دارند، نظر و فکر است. از این رو تفکر را برای سیر و سلوک، لازم دانسته‏اند؛ بلکه باید گفت آوای انسان سالک، همان نظر و فکر اوست.انسان متفکر از راه مشخصی مجهول خود را معلوم می‏کند؛ یعنی در گام نخست، مطلوب خود را بررسی می‏کند و می‏بیند برای او مجهول است؛ سپس به سراغ مقدماتش می‏رود و آنها را از نظر ماده و صورت، تنظیم می‏کند و از راه مقدمات تنظیم شده به مقصد می‏رسد؛ پس فکر، عبارت از سیر درونی یا حرکت از مقدمات به نتیجه و از معلوم به مجهول است.«تفکر» در قرآن و روایاتقرآن حکیم از دو راه انسانها را به فکر و نظر فرا می‏خواند: یکی با ذکر عنوان «تفکر» و «تعقل» و دیگری با طرح بحثهای قرآنی که با تفکر همراه است؛ گاهی در یک آیه از عنوان تفکر و تعقل سخنی به میان نمی‏آید، ولی در آن، برهان عقلی و فکری مطرح می‏شود. خود استدلال، تشویق به تفکر است و بنابراین، لازم نیست گفته شود:«إن فی ذلک لایات لقوم یتفکرون» ⁽¹⁾.روایات هم مانند قرآن از دو راه، جامعه بشری را دعوت به تفکر می‏کند: هم در خود روایات، عنوان تفکر و تعقل مطرح می‏شود؛ مانند:«تفکر ساعة خیر من عبادة سنة» ⁽²⁾ یا «ستین سنة» ⁽³⁾.گاهی نیز معارف برهانی در روایت، ارائه می‏شود که ادارک آن بدون فکر و نظر ممکن نیست .محورهای اصلی فکرفکر، نوعی حرکت است و حرکت گر چه به شش امر، متکی است؛ اما محور اصلی بحث در سیر باطنی فکری، سه چیز است: متحرک، مسافت و هدف. سیر باطنی نیز سه‏گونه است:.1 این که این سه امر جدای از یکدیگر باشد؛ مثلا در جایی که انسان درباره نظم جهان برای پی بردن به توحید خالق می‏اندیشد، «روح اندیشمند» او متحرک، «نظم جهان» ، مسافت، و «پی بردن به توحید خالق» ، هدف است؛ یعنی، او نظم جهان را بررسی می‏کند و به این مقصد می‏رسد که هر حرکتی محرک، طلب می‏کند و محرک کل، خدای واحد است.گاهی نیز مسافت سیر درونی انسان متفکر، نظم یا حرکت عالم نیست؛ بلکه «حدوث جهان» است؛ یعنی، روح سالک در باره حدوث جهان می‏اندیشد و به محدث جهان که خداست پی می‏برد و گاهی هم در باره «امکان جهان» می‏اندیشد؛ یعنی، مسافت تفکر که سیر علمی است، امکان ماهوی یا فقری است؛ که جهان، «ممکن» است و هر ممکنی «واجب» می‏طلبد، پس جهان، محتاج به خالقی است که واجب و «لا شریک له» باشد. در این گونه از حرکتها متحرک، غیر از مسافت حرکت است، چنانکه متحرک و مسافت، غیر از هدف است..2 این‏که متحرک ومسافت یکی، وهدف، جدا باشد؛ مانند انسانی که در راه معرفت نفس، تلاش و کوشش می‏کند و از راه «خودشناسی» به «خداشناسی» می‏رسد. البته گاهی از راه:«عرفت الله سبحانه بفسخ العزائم و حل العقود و نقض الهمم» ⁽⁴⁾به آن می‏رسد؛ وگاهی به راههای دقیقتر درونی ومشاهده ذات‏خویش، پی به خدا می‏برد که در این صورت، متحرک و مسافت خود نفس، و هدف، نیل به توحید خداست و به این طریق او پی به خالق می‏برد و این دومین قسم معرفت است..3 این که نفس از راه بررسی عمیق، هدف را از راه خود هدف می‏شناسد؛ مانند کسانی که بر اساس «برهان صدیقین» با تأمل در حقیقت هستی پی می‏برند که حقیقت هستی، خداست؛ چنانکه امیرالمؤمنین (سلام الله علیه) در دعای «صباح» به خدای سبحان عرض می‏کند:«یا من دل علی ذاته بذاته» ⁽⁵⁾یا در دعای «عرفه» ، وارد شده است:

«أ یکون لغیرک من الظهور ما لیس لک» ⁽⁶⁾.در این قسم از اندیشه و حرکت، مسافت و هدف، یکی و متحرک، جداست؛ یعنی روح متحرک و اندیشمند در خود خدا نظر می‏کند و از خود خدا پی به وجود او می‏برد.از باب تشبیه معقول به محسوس می‏توان گفت گاهی انسان نگاه می‏کند می‏بیند هوا روشن است و از این روشنی فضا و هوا پی می‏برد که آفتاب طلوع کرده است که در این جا متحرک، روح انسان است و مسافت حرکت، روشنی فضا، و هدف علم به طلوع آفتاب است؛ اما گاهی به خود خورشید می‏نگرد و همین که خورشید را می‏بیند می‏فهمد خورشید، طلوع کرده است؛ نه این که از روشنی هوا پی به طلوع آفتاب ببرد. موحدان ناب، کسانی هستند که با تفکر، در حقیقت هستی پی می‏برند که این حقیقت هستی، خداست و هر هستی محدود را او آفریده است. به هر تقدیر، حرکت فکری از اولین وظایف ضروری سائران و سالکان کوی حق است.

. شخصی که به معنویا ت اهمیت می دهد ، درست مانند کسی است که از یک پشتیبان بسیار قوی برخوردار است و در پیمودن راههای پر پیچ و خم زندگی او را یاری نماید. بنابراین افراد این چنینی به طور قطع موفق تر و کوشا تر از کسانی هستند که نسبت به امور معنوی اهمیت نمی دهند . آثار توجه به معنویات :
1ـ آرامش خاطر : پرداختن به امور معنوی از قبیل نماز،روزه،توسل به اهل بیت علیهم السلام و تلاوت قرآن کریم آرامش خا طری به انسان می دهد که هرگز از امور مادی چنین آرامشی برای انسان حاصل نمی شود. در زندگی حضرت امام خمینی می خوانیم که ایشان آنقدر آرامش خاطر داشتند که در حساس ترین لحظات و دوران انقلاب هرگز دیده نشد که از روی خشم یا غضب یا احساسات مادی تصمیمی بگیرند.2ـ محبوبیت اجتماعی : توجه به امور معنوی و عبادی،چنان محبوبیتی به انسان می دهد که هیچ گاه احساس بی کسی و تنهایی و یا خواری در انظار مردم را نداشته باشد. قرآن کریم در سوره ی مریم می فرماید :" ان الذین آمنوا و عملوا الصالحات سیجعل لهم الرحمن ودّا ."" همانا آ نا نکه ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند خداوند آنها را (در نظر مردم ) محبوب می گرداند."3ـ شجاعت و نترسیدن : یکی دیگر از ثمرات توجه به امور معنوی شجاعت و نترسید ن از غیر است. کسی که در زندگیش به این واقعیت دست یافته است که تمام لذت ها و ناگواری ها ی دنیوی به دست خداوند است و ا و ست که عالم را برای رشد و کمال انسان آفریده است؛هرگز در راه رسیدن به هدفش از ناملایمات و گرفتاریها هراسی ندارد. همو اگر در راه کمال و سعادت با دشمنانی خطرناک مواجه شود ؛هرگز ترس بر او غلبه نمی کند و با شجاعت تمام با سختی ها مبارزه می کند.حضرت امام خمینی سخن جاویدی فرموده ا ند که حاکی از روح بالای ایشان و توجه و عنایت خاصی است که آن عزیز به امور معنوی داشته است. ایشان فرموده است: وا لله به عمرم نترسید ه ام.   شایستگی های جوانان در عرصه ی تهذیب نفس: ویژگی های چشمگیر جوانان در این عرصه عبارت است از: 1ـ روشنی دل و دیده ، پاکی فطرت:  پیامبر اکرم (ص) نازک دلی ،پاکی فطرت، حق طلبی و آرمان خواهی  را صفات برجسته جوانان دانسته و در گفتاری گهر بار می فرماید: " من به شما د ربا ره ی جوانان توصیه به خیر و نیکی می کنم . چرا که آنان نازک دل و زود رنج بوده ،عاطفه ای بسیار دارند ،زیرا فطرتشا ن پاک و پیراسته است . خداوند مرا به پیامبری و بشارت و ا نذ ا ر بر انگیخت ، جوانان به من گرویدند و یاری ام کردند(اما) بزرگسالان و پیران به مخالفت با من پردا ختند"رهبر کبیر انقلاب در نامه ای عارفانه ای به خانم فاطمه طباطبایی ،با اشاره به این ویژگی شایسته در جوانان و دوره ی جوانی چنین می نویسد: " تا جوانی در دست توست کوشش کن در عمل و در تهذیب قلب و در شکستن ا قفا ل و رفع حجب ،که هزاران جوان که به افق ملکوت نزد یکتر ند موفق می شوند و یک پیر موفق نمی شود. قید و بندها و ا قفا ل شیطانی که در جوانی ،غفلت از آنها شود ،هر روز که از عمر بگذرد ریشه دار تر و قوی تر می شوند...از مکا یر بزرگ  شیطان و نفس خطرناک تر از آن ،آن است که به انسان وعده ی اصلاح در آخر عمر و زمان پیری می دهد و تهذیب و توجه الی الله را به تعویق می اندازد برای زمانی که درخت فساد و شجر ه ی ز قو م ، قوی شده و اراده و قیام به تهذیب ،ضعیف بلکه مرده است." 2ـ آمادگی روح و روان ،پذیرش قلبی: حضرت علی (ع) وجود جوان را چونان سرزمین آماده و پاکی دانسته که هر بذری در آن افشانده شود همان را می پذیرد و زمینه ساز رشد و تکامل  آن می گردد. پیشوای ششم شیعیان نیز این حقیقت زیبا را در عبارتی گویا، این گونه ترسیم کرده می فرماید:" جوان پارسا و مؤ منی که به قرائت قرآن بپردازد،قرآن با گوشت و خون او در می آمیزد و مخلوط می شود." 3ـ سرعت در اصلاح نفس : سفارش ا ند یشمند ا نه ی امام صادق (ع) به اصحاب درباره ی " تربیت و تهذیب  جو ا نا ن " بر گرفته از معارف و حیا نی و آموزه های عقلانی است که این گونه در آسمان ذ هن آن حضرت ، درخشیدن گرفته است که : " جوانان را دریاب ،زیرا آنان سریع تر از دیگران به کارهای خیر روی می آورند." بی تردید اندک دقتی در واژه های روشن این سخن ، ما را به فضای جدیدی از صفات جوانان و دوره ی جوانی سوق می دهد ،چرا که آنان "اسرع " یعنی شتابان و سریع تر از دیگران به سوی " کلّ خیر" که تمامی خوبی ها و صفات ارزنده است ،رو می کنند و تا پایان در این مسیر ،مردانه به کار و کارزار می پردازند؛صفات برجسته ای که در هیچ گروه سنی دیگری یافت نمی شود و باید را هبرا ن و پیشوایان دلسوز و با توجه به این خصلت ها تمامی جوانان را به بلند ای کمال و تکامل رهنمون سازند.
4 ـ تأثیر جاودان و آثار ماندگار : آمادگی روحی ، دوری از دغدغه های زندگی ، طراوت فکر و اندیشه و ترسیم آینده ای روشن و پویا ویژگی دوره ی نوجوانی و جوانی است که تأثیر جاودان و آثاری  ماندگار به تعلیم و تربیت مربیان می بخشد ،حالتی بسیار ارزنده و قابل ستایش که رسول اکرم(ص) آن را همچون نقش بر سنگ تشبیه کرده تا متولیان فکری فرهنگی به حساسیت و گسترش رسالت خود در بین جوانان پی برده و تلاش افزون در این عرصه بنمایند. نگاه ژرف آمیز امام را حل نیز این ویژگی جوانان را نگریسته ، تأثیر کیمیا گو نِ آموزه های معنوی و ملکو تی را " پیروزی در تمام مراحل زند گی " تفسیر می کند.

عاشورا نه یک روز، نه یک حادثه، بلکه فصل سرخ عاشقی و تاریخی مدون از حماسه شور و عشق از جان گذشتگانی است که در راه احیاء دین رسول خدا صلی الله علیه و آله و اجرای فریضه الهی امر به معروف و نهی از منکر، عاشقانه به دیدار معبود شتافتند و حماسه ای به وسعت و عظمت همه تاریخ بشریت خلق کردند.

و اما 22 بهمن؛ روزی که نقش آفرینانش با الهام از فلسفه عاشورا که همانا حضور عاشقانه و خالصانه در عرصه دفاع از دین خدا بود، جان بر کف در صحنه حاضر شدند و در مقیاسی کوچکتر، حماسه عاشورا را تکرار کردند.

22 بهمن همانند عاشورا نه یک روز و نه یک حادثه که تاریخ یک ملت مقاوم و خداجو است که در ظلمت حاکمیت استکبار جانانه خروشیدند و در پرتو هدایت و رهبری پیامبرگونه مردی از سلاله پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله، همانند عاشوراییان از جان گذشته، خالصانه قیام کردند و حماسه ای جاودان در تاریخ معاصر جهان خلق کردند که هرگز از ذهن روزگار محو نخواهد شد.

در آنروز، خوشه های خشم بر علف های هرزه استبداد، تنیده شد و آن را از بُن بیرون آورد. مبدأ بهار تغییر کرد و تقویم های کهنه دور انداخته شدند. از بغض کهنه ترانه، یاسمن رویید و آفتاب درخشان پیروزی که سال ها در بند تازیانه های شب، گرفتار شده بود، زنجیرهای طاغوت را پاره کرد و سر از افق روشن بهمن برداشت. فاصله ها فرو ریختند و بن بست ها، بینا شدند و سرخی خون، قامت خمیده شمشیر را شکست و انقلاب ما در 22 بهمن متولد شد.

22 بهمن، منبعث و برگرفته از قیام عاشورا است و عاشورائیان، بار دیگر در یادمان آن حماسه بی نظیر، به صحنه خواهند آمد و به جهان و جهانیان و به ویژه ایادی استکبار نشان خواهند داد که خط سرخ عاشورا تا ظهور آخرین منجی عالم بشریت، همچنان تداوم خواهد یافت و عاشورائیان، هرگز از تهدید و تحریم، هراسی به دل ندارند.

22 بهمن، میلاد نوین چشمه های آزادی و آزادگی بر دامان خونرنگ ملت، خجسته باد.

بررسی زمینه ها و شرایط ظهور

ظهور
و قیام حضرت مهدی (عج) عظیم ترین و بی سابقه ترین انقلاب تاریخ است که تحولاتی اساسی و
همه جانبه در وضعیت فکری،‌ فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی جهان به وجود می
آورد. این انقلاب بزرگ جهانی همانند سایر انقلاب ها ی اجتماعی برآیند و مبتنی بر وجود علل و
شرایط مهمی است که می توان آن را در دو دسته؛ شرایط عمومی انقلاب ها و مجموعه
شرایطی که با مراجعه به آموزه های اسلامی و روایات معصومین (ع) پیرامون عصر ظهور
قابل تبیین است، مورد بررسی قرار داد:  

الف. شرایط عمومی انقلاب ها

در
یک جمع بندی علل کلی که لازم است در هر انقلابی وجود داشته باشد، عبارتند از:

1.
نارضایتی عمیق از شرایط موجود، 2. پذیرش اندیشه یا اندیشه های جدید جایگزین
(ایدئولوژی انقلاب)، 3. روحیه انقلابی، 4. وجود و نقش آفرینی ساختارهای سیاسی-
اجتماعی در رهبری انقلاب.[1] انقلاب عظیم
مهدوی نیز همانند سایر انقاب ها، برای شکل گیری و موفقیت نیازمند تحقق این علل و
شرایط می باشد.

 ب. آموزه های دینی

از
منظر آموزه های دینی ظهور امام مهدی (عج) زمانی است که شرایط و زمینه های آن فراهم
شود؛ برخی از این شرایط، با گذشت تاریخ و ظلم و جور انسان‌ها،پیشرفت علم و دانش
بشری و در نتیجه آگاهی مردم دنیا و ناامیدی از مکاتب و نظامهای گوناگون بشری فراهم می‌شود؛ اما
برخی دیگر از آن شرایط نیازمند زمینه سازی است. با مراجعه به منابع و آموزه های
اصیل دینی، مهمترین شرایط و زمینه های ظهور عبارتند از:

1. آمادگی و تحول فکری و فرهنگی جامعه بشری؛ آگاهی و آمادگی
عمومی جهان برای پذیرش حقّ و حقیقت و مخالفت جدّی با ظلم و جور و بالا رفتن سطح رشد و فهم مردم یکی از
زمینه‌ های مهم برای ظهور آن حضرت است. مردم باید به حدی از رشد و آگاهی رسیده باشند که پذیرای
حرکت انقلابی و قیام بزرگ مصلح موعود و منجی عالم بشریت باشند. چرا که تنها با
وجود آن، انقلاب جهانی حضرت به نتیجه خواهد رسید.

2. آمادگی اجتماعی؛ انقلاب جهانی آن حضرت زمانی است که مردم
جهان از ظلم و ستم و نظامات موجود خسته و مأیوس شوند. و باانتظاری سازنده، نگه
دارنده، تعهّدآور، نیروآفرین و تحرّک بخش و انجام وظایف فردی و اجتماعی خویش در
قبال اصلاح جامعه و و برپایی قیام ها و انقلاب های ظلم ستیز و عدالت خواه که موجب بیداری
وآگاهی بشریت می گردد، زمینه های ظهور منجی جهان و تشکیل حکومت عدل جهانی را به
وجود آورند. زیرا بر اساس سنت های الهی، این انسان است که در پرتو اختیار، با عمل
خویش یا جامعه را به پیش می برد و تاریخ را تکامل می بخشد و یا به خاطرسستی و عدم تلاش، قابلیت دریافت نعمت
های الهی را از دست می دهد و در سرازیری سقوط قرار می گیرد. قرآن درباره این سنت می
فرماید: «وَ أَنْ لَیسَ لِلْإِنْسانِ إِلاَّ ما سَعی وَ أَنَّ سَعْیهُ سَوْفَ یری
»[2] البته باید در
نظر داشت که در کنار این سنت، قانون امدادرسانی و تأییدات غیبی خداوند - که در مواقع
لزوم برای یاری انسان های پاک و مصلح به اجرا در می آید - تحت الشعاع واقع نمی شود؛
بلکه هر گاه انسان تا حدودی به وظایف خویش در قبال تکالیف الهی عمل کنند، آن سنت نیز به اجرا
درخواهد آمد. خداوند می فرماید: «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا
اللَّهَ ینْصُرْکُمْ وَ یثَبِّتْ أَقْدامَکُمْ»[3] براساس این آیه،
مرحله فعلیت رسیدن به سنت حضرت و یاری مؤمنان مشروط به انجام دادن وظیفه از سوی آنان است. در واقع براساس فلسفه متعالی تاریخ (نگرش دینی
به آینده جهان) آینده بشر، جبری و الزامی نیست؛ بلکه منوط به اراده و خواست انسان ها است و تا
این خواست همگانی صورت نگیرد، احتمال ظهور کم رنگ تر می شود.[4]

3. آمادگی‌های فردی و وجود یارانی متعهد، مخلص و مجریانی
توانمند؛ حکومت جهانی قبل از هر چیزی به کارگزارانی مؤمن، متعهد وکوشا و نیاز
دارد تا بتوانند مسئولیت چنان اصلاحات عظیمی را به دوش گیرند. چنانکه امام جواد(ع) در این
زمینه می فرماید: «اصحاب مهدی به سوی او اجتماع می کنند که سیصد و سیزده نفراند؛ به تعداد اهل
بدر از نقاط مختلف زمین... وقتی این عده جمع شدند، خدا امر او را ظاهر می کند و
چون عده کامل شد که ده هزار نفرند، به اذن خدا خروج می کند».[5] این جمعیت خالص و
مخلص که اصحاب حضرت را تشکیل می هند، نقش جدی و قابل توجهی در رهبری سپاه و فتح کشورها و اداره مناطق و سرزمین ها ایفا خواهند
کرد.

بر
این اساس با توجه به شرایط عمومی انقلاب ها و آموزه های اسلامی و سنت های الهی،
ظهور و انقلاب جهانی حضرت مهدی (عج) – علی رغم اینکه برنامه ای الهی و آسمانی است
- همچون سایر انقلاب ها و تحولات تاریخی و اجتماعی، به یک سلسه شرایط و موقعیت های
عینی و خارجی، محیط مساعد و فضای عمومی مناسب بستگی دارد که بدون فراهم شدن آن
شرایط، تحقق نمی یابد. بنابراین روشن می شود که حضرت مهدی هم آمدنی است و هم
آوردنی، یعنی باید مؤمنان به وظایف خود عمل کنند و آماده ظهور آن حضرت بوده و و با حرکت های انقلابی و
اصلاحی خویش بر علیه فساد و طاغوت و آگاهی و بیداری بشریت، زمینه رابرای ظهور منجی
آسمانی فراهم سازند. تا اینکه اراده خداوند متعال با توجه به اوضاع و شرایط جامعه
و مناسب بودن زمینه ها و بسترها و براساس نیاز جامعه جهانی، به ظهور آن حضرت تعلق گرفته و اذن قیام
را صادر نماید.

 انقلاب اسلامی و زمینه سازی برای ظهور

یکی
از مهمترین اقداماتی که تأثیر بسزایی در زمینه سازی برای ظهور امام زمان (عج) و فراهم نمودن شرایط
و بسترهای فکری و فرهنگی و اجتماعی لازم داشته، انقلاب اسلامی ملّت ایران به رهبری
بزرگ مردی از سلاله پیامبر (صلّی الله علیه و آله) می باشد. بررسی و مطالعه روایات معصومین (ع)، اهداف و
دستاوردهای انقلاب اسلامی، مبین این حقیقت است که این انقلاب، همان حرکت آگاهی بخش و
زمینه ساز قیام حضرت مهدی )عج( است: ...ادامه دارد